Mis ik mijn oude leven? Dat is een vraag die me veel gesteld wordt en vaak roep ik (geveld door moeheid;)) JAAA! Maar mis ik het ook echt?? En dan bedoel ik mijn leven voor ik moeder werd.
Wat ik oprecht heel erg kan missen is gewoon je gang kunnen gaan, alleen maar aan jezelf denken en onbezorgd wakker worden. Thuis komen wanneer wilt, spullen laten liggen zonder erover na te denken, spontane drankjes, uuuuuuren op het terras zitten en gewoon even niets moeten. Als ik naar mijn zusje kijk of vriendinnen zonder kinderen dan kan ik soms echt wel verlangen naar mijn oude leven…en dat duurt dan precies 5 seconden, omdat ik daarna echt ga nadenken en voelen. Want dat zou ook betekenen dat ik die twee vermoeiende draakjes niet in mijn leven had. En hoe zwaar het vaak ook kan zijn, alle clichés zijn waar!! Je wilt ze echt echt echt echt niet missen.
Als de kinderen weg zijn (langer dan een dag), dan loop ik de eerste paar uur echt met mijn ziel onder mijn arm door het huis. Dan heb ik letterlijk geen idee wat ik moet doen, omdat de rol van moeder waar ik zo aan gewend ben geraakt dan even anders is. Ik moet dan zo schakelen, dat er niks uit mijn handen komt. Terwijl er duizend dingen zijn die ik kan en moet doen op dat moment. De eerste nacht slaap ik ook altijd heel onrustig, terwijl ik me zo verheugd had op lekker slapen. Pas na de eerste nacht raak ik er een beetje gewend dat ze er niet zijn en dan kan ik weer wat. Vaak komen ze dan alweer thuis, haha! Gek is dat hè? Herkenbaar? Mijn vriend heeft daar overigens totaal geen last van, misschien een vrouwen dingetje? Als ik zelf wegga heb ik er minder last van. Dan ben ik een dag van te voren super labiel en wil ik alles afzeggen. Maar inmiddels weet ik dat ik zodra ik de deur uit ben het helemaal goed komt, dus trek ik me niets meer aan van mijn labiele buien;).
Er zijn zo veel dingen leuker zonder kinderen, maar als ik realistisch over mijn leven nadenk maken Zoë en Vic ook zo veel dingen heel veel leuker! Ze zijn altijd blij om me te zien, oke bijna altijd. Zoë kan wel eens een puber bui hebben en Vic begint wat mij betreft ook al veeeeel te vroeg met peuter-puberen…ik ben nog lang geen twee en zeg nu al de hele dag nee is de fase waar hij momenteel in zit. Maar negen van de tien keer zijn ze super blij en in voor alles. Naast dat er veel troep, geschreeuw en getetter is in huis is er ook zo veel meer en ander geluk, enthousiasme en blijdschap. Je leert zoveel van kinderen en een heleboel dingen waar ik me vroeger intens druk om kon maken komen nu niet eens meer bij me op. Voor de kids maakte ik me de hele dag zorgen over of ik wel slank genoeg was, of ik nog wel kon sporten, wel of niet drankjes gaan drinken, heb ik wel genoeg geld om een nieuwe outfit te scoren, heb ik wel genoeg tijd om uit te slapen, passen mijn nieuwste hakken wel bij het setje dat ik aan wil, is er wel een leuk feestje ergens dit weekend, kan ik dan nog naar de kapper en heb ik wel tijd om onder de zonnebank te gaan en mijn nagels te laten doen, wat moet ik met mijn leven na de laatste aflevering van Gossip Girl, is mijn woonkamer wel helemaal gezellig en opgeruimd, je kent het wel! Nu ben ik al blij als ik mijn koffie warm naar binnen krijg. Je hele focus is anders. Tuurlijk wil ik nog steeds graag slank zijn en er leuk en verzorgd uitzien, maar het beheerst niet mijn leven en dan merk je eigenlijk ook dat veel dingen gewoon vanzelf gaan als het je niet beheerst. Je kan ook zo veel meer dan je denkt, dat geeft een heel nieuw soort van zelfvertrouwen. Verveling is er niet meer bij en tijd om je heel druk te maken om dingen is er ook niet. Dat vind ik eigenlijk best wel lekker. Dus in bepaalde opzichten maken kinderen je leven dus ook weer makkelijker. Zo voel ik dat in ieder geval.
Vandaag had ik nog weer zo’n besef momentje. De kids hadden weer eens het hele huis overhoop getrokken. Alle kussens van de bank en alles uit de woonkamer verschoven om een enorme hut/berg te bouwen. Eigenlijk vind ik het super irritant dat alles dan op een berg ligt en dat het hele huis (in mijn ogen) er dan ongezellig uitziet. Maar de kindjes hadden zo veel plezier en waren zo trots op de berg met troep die ze gemaakt hadden!! Dan is er geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om alles als een idioot op te gaan ruimen of ze te verbieden om de hele woonkamer in beslag te nemen. Op dat soort momenten kan ik mijn oude leven best wel even missen omdat veel zo veel makkelijker was (en netjes en mooi en gezellig). Maar alsnog weegt dat zo niet op tegen het gevoel dat de kinderen je geven als ze zo lekker aan het spelen zijn. Dus ik ben maar met mijn (warme) koffie in de berg met zooi gaan zitten en gaan genieten van een andere soort gezelligheid;).
Dus mis ik mijn oude leven? Ja, op sommige momenten. En ik denk dat alle ouders dat zullen hebben. Maar zou ik terug willen of zou ik dingen anders willen doen? Dat absoluut niet. Het enige wat ik wel echt zou kunnen missen en dat heb ik al vaker gezegd, is dat heftige kwetsbare gevoel. Maar verder voel ik me een veel rijker en completer mens sinds ik moeder ben.
Liefs!
Bril: Eye Wish
Shirt: Wolfware Amsterdam
Gilet: Wanderlust Amsterdam
Rokje: Na-kd
Schoenen: Acne
