Tijd voor jezelf…ik heb nooit in de gaten gehad hoeveel tijd ik voor mezelf had toen ik nog geen moeder was. Ik heb wel altijd geweten dat ik tijd voor mezelf heel belangrijk vond en ook echt nodig had. Toen ik nog geen kids had vond ik altijd dat ik het heel druk had en had ik het gevoel dat ik heel veel sociale en werkgerelateerde verplichtingen had. Ik wilde ook graag 4 of 5 keer per week sporten, op tijd naar de kapper, mijn nagels en mijn gezicht netjes (laten) verzorgen, elke dag geschoren benen, je kent het wel. Wat kon ik daar toch druk mee zijn, haha! Toen bestonden mijn dilemma’s uit uit eten met je vriend of met vriendinnen? Wel of niet nog een fles wijn? Wel of niet sporten? En één of twee avonden uit in het weekend? En nu…? Nu mis ik die simpele dilemma’s die ik toen als best wel lastige dilemma’s zag wel eens;).
Nu ben ik blij als ik ergens 5 minuten kan vinden om mijn snor te harsen en vliegensvlug een scheermes over mijn benen, oksels en bikinilijn te halen, tijd vrij kan maken om naar de kapper te gaan (of überhaupt een afspraak te maken, ik vergeet dat soort dingen dus tegenwoordig, hallo slaapgebrek?!! Ik herken mezelf bijna niet meer), één minuut alleen op de wc mag zitten en mijn koffie warm kan drinken (er gaan elke dag wel een paar koffietjes verloren). En dat allemaal met één of twee kinderen aan mijn benen. Haren wassen is ook zo’n ding! Als ik met natte haren ga slapen, kan ik het net zo goed niet wassen want dan sta ik echt als een soort van pluizige dooie vogel op. En ik voel me helemaal niet mezelf met natte haren, dus als ik het ’s ochtends doe moet ik het weer föhnen (lees: kost veel tijd, heb ik niet en Vic vindt de föhn heel eng dus begint meteen hysterisch te krijsen.) Ik moet het zo plannen dat ik het was op een moment dat ik gewoon thuis kan zijn en geen verplichtingen buiten de deur heb. Dus: lang leve de pet! Daar los ik het mee op. Mega tip van mij voor jullie;)!
Mijn hele persoonlijke verzorgingsritueel is dus wel drastisch veranderd sinds ik moeder ben. En ik zou willen dat ik het hier allemaal een beetje zat te overdrijven, maar mijn dagen zien er oprecht zo uit, haha! Toen ik alleen Zoë had heb ik nooit het gevoel gehad dat ik te weinig tijd voor mezelf had. Want ze sliep heel veel overdag en meestal sliep ze ’s nachts ook goed, waardoor je overdag ook meer energie hebt. (Scheelt de wereld!) En als ze wel wakker was dan kwam ze gewoon heerlijk bij me zitten en zelf spelen kon ze ook heel goed. Dus ik kon prima een masker op mijn gezicht knallen met haar naast me of uitgebreid douchen terwijl zij heerlijk in een badje zat te spelen.
Nu ze ouder is vraagt ze heel terecht veel meer aandacht en Vic is gewoon een hele fysieke baby die lekker het hele huis onderzoekt en sloopt. Dus je vangt de hele dag achter de kids aan en kan ze geen moment alleen laten of even lekker rustig ergens neerzetten. Maar ergens zie ik het ook wel als iets heel positiefs voor mij, want door de kids heb ik geleerd om alles heel snel en efficiënt te doen en ik ben nu blij met zo veel minder dan voorheen. Een warm koffietje, één keer per week (maar meestal is het per maand, voor mijn gevoel in ieder geval…ik ga het eens bijhouden;)) zonder kids onder de douche staan en twee keer per week samen met de kindjes sporten maakt mij al intens gelukkig. Oh en ook zo’n feest: even in je eentje naar de supermarkt!! FANTASTISCH!! Kan ik lekker alle etiketten bekijken en onderzoeken of er nieuwe verantwoorde snacks voor mezelf of de kids zijn en al dat soort dingen. Als je mij vijf jaar geleden had verteld dat ik dit zou zeggen had ik je echt heel hard uitgelachen, oeps!
Ik ben dus wel iets simpeler geworden, maar ik WEIGER te verslonzen. Dat vind ik ook niet nodig. Ik heb gewoon wat praktische oplossingen bedacht;). Zoals sporten samen met de kids, heel veel petjes, ik heb me verdiept in een snel maar verzorgd make-upje, shellac en intens accepteren dat je gewoon minder tijd hebt in deze fase van je leven. Maar dat is een procesje kan ik je vertellen. Als ik de deur uitga zorg ik altijd dat ik een leuke outfit aan heb, dat scheelt voor mij ook de wereld. Ik geef eerlijk toe, nu Vic nog zoveel kwijlt, spuugt en snottert trek ik thuis niet mijn knapste pak aan. Want ik eindig helemaal onder de vlekken en ik wil niet zo’n moeder zijn die zich alleen maar bekommert om kleding in plaats van het kind. Maar als we naar buiten gaan doe ik een leuke jas aan, een petje, leuke schoenen en een leuke tas. Ik voel me dan meteen veel fijner. En een lakbroek is ook ideaal!! Daar veeg je dus zo alles weer van af en je ziet er meteen heel leuk uit, haha! Dit zijn allemaal dingen die geen extra tijd kosten.
Dus #tips: Investeer in een jas die je overal overheen gooit, een petje, coole sneakers en boots, een goeie tas en laat je informeren over een snel een goed make-upje. Ik ben naar de MAC store gegaan toen Vic net geboren was, echt top! En als je dan nog tijd/budget over hebt ga je op tijd naar de kapper, laat je je wenkbrauwen netjes bijwerken en pak je een shellacje op z’n tijd.
Dus het hele uiterlijke plaatje begin ik redelijk te accepteren, ik heb er inmiddels mijn weg in gevonden en voor nu werkt het top. Maar wat ik nog wel heel moeilijk vind is dat ik weinig tijd heb voor een sociaal leven, omdat werk momenteel ook veel aandacht vraagt en als ik moet kiezen tussen de kids en een sociaal leven kies ik negen van de tien keer voor de kids. Tot ik op een moment kom dat ik me er echt ongelukkig over voel en dan plan ik even weer wat sociale dingen in en kan ik er weer even tegen aan. Ik hoop gewoon dat mijn sociale leven ook heel snel kinderen gaat maken, zodat ze beter begrijpen wat ik bedoel;). Want ik heb wel tijd, maar vaak ben ik zo moe dat ik ervoor kies om thuis te blijven, zodat ik de volgende dag weer een soort van energie heb voor mijn gezin en alles wat er bij komt kijken. En ik snap zo goed dat als je nog geen kinderen hebt je dan denkt: HOEZO blijf je thuis? Ze slapen toch?! Regel een oppas en komt wijntjes drinken! Maar ze begrijpen niet dat ik een paar keer per nacht wakker moet worden, en eigenlijk 24/7 aan moet staan en ook graag gezellig wil zijn voor de kinderen. Niet voor een weekje, maar voor forever. En dan heb ik ook nog een relatie waar ik aandacht aan moet besteden en familie…en ga zo maar door. Ja mensen, the struggle is nog steeds real ;)! Maar ik geloof er heilig in dat er een dag komt dat ik meer balans ga vinden, en daar hou ik me maar aan vast;)! En als jullie DE tip hebben: LET ME KNOW:)! Ik ga gewoon lekker van alles uitproberen en hou jullie op de hoogte.
Liefs!
