Wanneer ben je een goede moeder? Dit is een onderwerp waar ik de laatste weken veel over nadenk. Ik hoor zo vaak van vriendinnen en andere moeders dat ze bang zijn dat ze geen goede moeder zijn of zullen worden. En of ze wel het juiste doen of altijd zullen weten wat ze moeten doen. Dat begint al voor of tijdens de zwangerschap en die angst blijft ook als ze eenmaal moeder zijn. Het rare is: ik herkende die angst helemaal niet bij mezelf. Dus dat zette mij aan het denken. Waarom heb ik dat eigenlijk niet? En zo veel andere moeders wel?
En begrijp me niet verkeerd: het is zeker niet zo dat ik me nergens zorgen over maak, want ik heb 1000 zorgen;), maar deze specifieke zorg heb ik nooit zo intens ervaren. Ik mijn ogen ben je al heel snel een goede moeder . Ik ga heel erg uit van het idee dat iedere moeder graag het beste wil voor haar kind. Wil je dat niet? Dan is er iets anders met je aan de hand, in de meeste gevallen wordt dat gesignaleerd en dan kom je in een heel ander traject. Moeders die hun kinderen iets aandoen/verwaarlozen zijn eigenlijk gewoon heel erg zielig en kunnen er in veel gevallen ook niets aan doen. Het is in en in triest dat hun leven zo gelopen is, dat ze dan op zo’n punt van ellende moeten komen. Maar gelukkig hebben we in Nederland veel instanties die daarmee aan de slag gaan. Maar goed, dat is een hele andere discussie waar ik het nu niet over ga hebben:)).
Dus terug naar het idee dat iedere moeder het beste wil voor haar kind. Dan kan je toch nooit een slechte moeder zijn? Tuurlijk gaan er dingen gebeuren die je beter anders had kunnen doen. Maar dat geeft niks. Je moet niet vergeten dat we mensen zijn en fouten maken is nou eenmaal menselijk. Als het goed is blijf je je hele leven leren. Dat hoop ik wel tenminste, anders wordt het ook zo saai. En dan denk je misschien: hoe kan ik nou weten of ik iets wel of niet goed doe?! Maar als je echt naar je kinderen kijkt, dan vertellen zij het je. Ik vertrouw daar intens op. Hoe klein ze ook zijn. Als een baby huilt dan heeft de baby je nodig. Je kan vanalles proberen en als de baby niet meteen stil wordt na de gebruikelijke dingen te hebben geprobeerd (en je natuurlijk geen alarmerende medische signalen opvangt, dat snap je) zoals een schone luier of voeding, dan wil de baby gewoon even lekker aandacht. Mij maak je niet gek met een krijsende baby. Dat is namelijk hun enige communicatiemiddel. Kom je op een punt dat je er niet meer tegen kan, dan schakel je hulp in. En als je kinderen ouder zijn vertellen ze het in woorden of ze vertonen afwijkend gedrag.
Ik doe alles op gevoel als het om de kinderen gaat. Ik heb nooit gewerkt met schema’s, boeken en dat soort dingen. Gewoon echt naar mijn kinderen kijken en luisteren heeft mij heel ver gebracht. Lang niet iedereen voelt zich daar prettig bij natuurlijk, maar voor mij voelt het heel goed. En nogmaals: het is niet dat ik geen zorgen heb. Absoluut niet zelfs. Ik maak me bijvoorbeeld heel veel zorgen over situaties waar ik zelf geen controle over heb. Denk bijvoorbeeld aan terrorisme, gezondheid, of een dronken tegenligger op de weg, later als ze groter zijn en het verkeer ingaan, let de juf wel goed op en zo kan ik nog wel een boek vol schrijven! Deze zorgen hebben ook geen zin, maar ze zijn er wel. Ik probeer er wel op zo’n manier mee om te gaan dat de kinderen er niet te veel last van hebben.
Maar over het wel of niet een goede moeder zijn heb je zelf de controle. Jij bepaalt zelf of je een goede moeder bent of niet. En ik vind dat als je handelt in het belang van je kind dat je een goede moeder bent. Dat betekent dus niet dat je 24/7 bij je kind moet zijn als je dat eigenlijk niet wilt, dat betekent niet dat je kind elke dag in een knappe outfit moet lopen (liefst wel natuurlijk, hahaha, maar dat is mijn hobby en geen levensbehoefte…oke voor mij wel;)), dat betekent niet dat je nooit ruzie mag maken of dat je nooit iets mag vergeten en ga zo maar door. In mijn ogen ben je een goede moeder als je kritisch naar je eigen gedrag durft te kijken, maar wel kunt accepteren dat je ook wel eens een fout maakt (waar je weer van leert). In mijn ogen ben je een goede moeder als je elke dag opnieuw in de mooiste maar meest confronterende spiegels van de wereld durft te kijken en te zien wat zij je willen zeggen. Als een kind afwijkend gedrag vertoont, durf dan ook naar jezelf te kijken, vaak vind je daar de oorzaak.
Heel simpel voorbeeld: als ik thuis aan het werk ben en achter mijn laptop zit breken Zoë en Vic negen van de tien keer de toko af. Kleine kinderen begrijpen niet dat als je fysiek wel aanwezig bent dat je niet non stop de tijd voor ze hebt. Ik bereid dat soort situaties dan vaak voor door een activiteit voor ze klaar te leggen. Lukt ook niet altijd, accepteetje en weer een dikke ‘note to self’ dat ik dat dus wel moet doen. Of gewoon de iPad, sorry, ook vaak, te vaak! Ben ik heel eerlijk in, maar we zitten nu in een hele drukke en gekke fase dus ik heb me er bij neergelegd dat het zo is voor nu. Maar ik blijf wel werken aan oplossingen en er is licht aan het einde van de tunnel;), komt goed!
In mijn ogen ben je ook een goede moeder als je gewoon durft toe te geven dat lang niet altijd alles goed gaat, want dat betekent dat je je bewust bent van de situatie en dat is stap één. Dus kan je ook werken aan oplossingen. In mijn ogen ben je ook zeker een goede moeder als je om hulp durft te vragen. Van mensen om je heen, maar ook van instanties als je het zelf even niet meer ziet. Ieder heeft zijn eigen vak en zo moet je van elkaar gebruik maken. Al heb je 18 jaar lang hulp nodig, als jij die hulp accepteert en regelt dan ben je in mijn ogen een goede moeder. In mijn ogen ben je een goede moeder als je gewoon alles lekker op je eigen manier doet. Jij bent de enige moeder van jouw kinderen, dus er bestaat niemand op de wereld die op dezelfde manier van die wezentjes houdt als jij. Dus als jij voelt dat je beter gaat op een streng schema, dan moet je dat doen en daar achterstaan. En als jij en je kindje zich helemaal oké voelen bij alles op gevoel is dat ook goed. Je voelt en merkt vanzelf wel weer als het moment daar is om iets te veranderen, dat gaan je kinderen je tenslotte zelf vertellen.
Dus kort samengevat is een moeder in mijn ogen een goede moeder als je gewoon mens bent en gewoon mens durft te zijn. Ik weet zo zeker van mezelf dat ik altijd in het belang van de kinderen zal handelen, dat ik me dus geen zorgen maak over of ik wel een goede moeder zal zijn. Ik maak me geen zorgen over de momenten dat ik het even niet meer weet, want ik weet namelijk zeker dat er nog heel veel momenten komen dat ik het even niet weet. (Die zijn er ook al wel geweest natuurlijk). Maar ik ben mens genoeg om ze weer op te lossen. Zelf of samen met mensen.
Door deze instelling ben ik op veel fronten best wel een relaxte moeder en ik denk dat dat een positieve invloed op mijn kinderen heeft. Ik weet heel goed waar mijn verbeterpunten liggen en daar werk ik ook aan. Dus in plaats van dat ik me heel erg zorgen maak over mijn ‘gebreken’, werk ik aan oplossingen. Positiviteit vind ik zo belangrijk! En ik blijf altijd openstaan voor andere meningen, ideeën en opvattingen over opvoeding, maar ik laat me nooit negatief beïnvloeden. Ik laat me liever inspireren. Moeders onderling kunnen vaak bewust en onbewust best wel hard zijn tegen elkaar. Als ik merk dat een opmerking van iemand anders mij raakt dan ga ik die opmerking analyseren. Ik ga bedenken of die persoon misschien een punt heeft, wat mijn mening is en of ik dan iets wil veranderen ja of nee. Want als een opmerking mij triggert, op wat voor manier dan ook, dan zit er vaak wel een punt in waar ik iets mee wil of waar ik iets van vind. Ik probeer altijd heel dicht bij mezelf te blijven en echt te voelen wat ik vind. Ik vind het ook heel belangrijk om te accepteren dat iedereen alles op zijn of haar eigen manier doet. Als iemand niet om je mening vraagt hoef je hem ook niet te geven. Laat je lekker inspireren door al het leuks wat je ziet en kijk gewoon naar de manieren die niet jouw manier zijn zonder oordeel. Ik denk dat moeders elkaar op deze manier veel minder gek draaien. Ik geef hier natuurlijk ook mijn mening, maar het is wel je eigen keuze om dit te lezen;).
Ik wil wel graag extra benadrukken dat dit gewoon mijn persoonlijke mening is, dit gaat over hoe ik op dit moment in het leven sta. Ik wil niemand mijn ideeën opdringen, ik merk gewoon dat ik zelf hierdoor best relaxed in het moederschap sta. Dus ik hoop dat ik moeders die misschien op dit moment even hele onzekere tijden doormaken kan motiveren of inspireren om deze gedachtegangen ook eens rond te laten gaan. Wie weet helpt het je, wie weet ook niet;)! Dan komt er ongetwijfeld iets anders op je pad!
Ik ben ook heel benieuwd hoe jullie hier instaan en of jullie mijn mening delen of juist helemaal niet? Leuk als je laat weten:)!
Liefs!!
